U kliničkoj praksi ljudi se već kod prve epizode s depresivnim smetnjama ili visoke anksioznosti upućuju na laboratorijsku kontrolu nivoa hormona štitnjače. Psihičke smetnje i neuroendokrini sistem u neraskidivoj su vezi.

Dodatna terapija

Hipotireoza (smanjeno lučenje hormona štitnjače) i hipertireoza (pojačano lučenje hormona štitnjače), dva najčešća poremećaja štitne žlijezde, imitiraju anksiozne poremećaje ili depresiju.

Koliko su hormoni štitnjače važni za funkcioniranje organizma govori i činjenica da se kod depresivnih ljudi koji imaju normalan nivo tih hormona nekad uvodi i dodatna terapija hormonima štitnjače (tiroksin), koji ih podiže iz tame. No smetnje se u slučaju hipotireoze razvijaju postepeno i zato ih je teško prepoznati.

Smanjena aktivnost štitne žlijezde vodi u gubitak interesa za svakodnevne aktivnosti udružen s hroničnim umorom i bolovima. Dolazi do gubitka apetita, sniženog raspoloženja i gubitka zadovoljstva pa sve do depresije s psihotičnim elementima.

U ekstremnim slučajevima smetnje se mogu prezentirati kao sindrom demencije s dezorijentacijom, dezorganiziranim ponašanjem, smetenošću, kognitivnim zakazivanjem, zaboravljivošću, a ako traju predugo, mogu dovesti i do trajnog oštećenja mozga. Kod djece može dovesti do poremećaja razvoja centralnog nervnog sistema i ozbiljnih oštećenja mozga, odnosno usporenja i poremećaja sveukupnog psihomotornog razvoja.

Bitni faktori

Umor i znojenje znakovi su da postoje problemi sa štitnjačom Produženi stres i emocionalne traume često su bitni faktori koji prethode razvoju hipertireoze, a emocionalna labilnost i uznemirenost su posljedica te početne faze tiroidne hiperaktivnosti, prije potpune manifestacije hipertireoze.